എന്റെ മൌനം.

തീവ്രവിഷാദം തുളുമ്പുമെന്‍ മൌനമേ

നീയെങ്ങിനെയെന്നില്‍ കുടിയിരുന്നു.

എന്‍റെയീ ഏകാന്തസഞ്ചാരവീഥിയില്‍

നീയെങ്ങിനെ എന്മനം കീഴടക്കി.

വിരസമാം ജീവിതയാത്രയില്‍ നീയെന്‍റെ

വിരഹിയാം ഹൃത്തോടു ചേര്‍ന്നുനിന്നു.

അനുവാദമില്ലാതിരുന്നിട്ടും നീയെ –

ന്നകതാരില്‍ എങ്ങോ ഒളിച്ചിരുന്നു.

വിജനമാമീ സാഗരതീരത്തിരിക്കവേ നീ –

യൊരു മൃദു സ്പന്ദമായ് തഴുകിനീങ്ങി.

ഒരു കുളിര്‍തെന്നലായ് വീശിയെന്‍ കാതി –

ലൊരു സ്വകാര്യം നീ മൊഴിഞ്ഞുമെല്ലെ.

“ഇനി നീ തനിച്ചല്ല. നിന്‍ ഏകാന്തയാത്രയി -

ലൊരു പ്രിയ സഖിയായ്‌ ഞാനെന്നുമുണ്ടായീടും.”

അതുകേള്‍ക്കെ എന്മനം കോരിത്തരിച്ചുപോ -

യെന്‍ കണ്‍കളില്‍ അശ്രുകണം നിറഞ്ഞു.

എന്‍ ദു:ഖമെല്ലാം അകറ്റീടു -

മെങ്കിലും നീയൊരു ദു:ഖപുത്രി.

എന്നിരുന്നാലും എന്‍പ്രിയ മൌനമേ 

നിന്നെ ഞാനിന്നു പ്രണയിക്കുന്നു.